موقعیت جغرافیایی استان بوشهر
استان بوشهر از استان‌های جنوبی کشور و با مساحت 224742/741 متر مربع ، هفدهمین استان بزرگ کشور به لحاظ مساحت است که در حاشیه خلیج فارس قرار دارد. مرکز این استان بندر بوشهر می‌باشد.
این استان به‌علت قرار گرفتن در ساحل استراتژیک خلیج فارس، صادرات و واردات دریایی، صنعت صیادی، وجود ذخایر نفت و گاز (پارس جنوبی و شمالی)، کشاورزی و نخلداری و وجود نیروگاه هسته‌ای از اهمیّت راهبردی و اقتصادی برخوردار است؛ به گونه‌ای که پایتخت انرژی ایران لقب گرفته‌است.
استان بوشهر از نظر موقعیت جغرافیایی از دو بخش
«جلگه ای» و «کوهستانی» تشکیل شده است. بخش «جلگه ای» این استان در امتداد خلیج
فارس قرار دارد و هرچه از سمت شمال و شمال غربی به طرف جنوب و جنوب شرقی پیش رویم
بر عرض جلگه ای آن افزوده می شود و اما بخش «کوهستانی» استان که در شمال و شرق آن
واقع شده، از دو رشته کوه «گچ ترش» و «نوکند» تشکیل شده که در سراسر طول استان به
موازات هم امتداد یافته اند و در حقیقت دنباله «رشته کوه های زاگرس»
هستند.
عوامل متعددی در جریان آب و هوایی منطقه تاثیر به سزایی دارد که از آن
جمله می توان به: کمی ارتفاع، قرار گرفتن در محدوده عرض های جغرافیایی پایین،
مجاورت با دریا، وزش بادهای گرم جنوب غربی و بادهای گرم و مرطوب دریایی، عبور
پاییزی- زمستانی طوفان های موسمی سودانی و مدیترانه ای اشاره کرد. در خصوص آب و
هوای استان می توان گفت؛ آب و هوای منطقه در داخل استان ، به دلیل نزدیکی به خط
استوا و کمی ارتفاع ، «گرم و خشک بیایانی» و در نوار ساحلی «گرم و مرطوب» است.
رودهای این استان به علت عبور از طبقات نمکی معمولاً شور و غیرقابل شرب هستند
که مهم ترین آنها عبارتند از: رود مند، رود دالکی، رود شاپور، رود حله، رود اهرم و
رود شور.
همچنین از رودهای فصلی استان بوشهر می توان به رود اهرم، رود دره
آبداری، رود گپ و رود شور گناوه اشاره کرد.منبع:http://www.iran.ir/about/city/booshehr#h